Ringankan Kelas Menengah

Utusan Malaysia: 19.08.2008

Oleh MOHD. KHUZAIRI ISMAIL (WARTAWAN UTUSAN)

SEBAGAI kumpulan utama yang menyumbang kepada kerancakan ekonomi negara, golongan berpendapatan sederhana atau kumpulan pertengahan sewajarnya mendapat perhatian khusus dalam rencana Belanjawan 2009 yang akan dibentangkan pada 29 Ogos ini.

Melainkan golongan berpendapatan rendah atau miskin serta orang kurang upaya (OKU), perancangan bajet kebiasaannya sangat terhad dalam menyentuh insentif kepada golongan pertengahan secara langsung.

Sedangkan kumpulan ini yang kebanyakannya tinggal di bandar-bandar besar merupakan kumpulan yang paling terkesan dengan peningkatan kos sara hidup yang tinggi lebih-lebih lagi selepas kenaikan harga minyak baru-baru ini.

Pentingnya Belanjawan 2009 dalam mengembalikan kekuatan ekonomi golongan pertengahan, memandangkan ia secara tidak langsung akan merealisasikan keyakinan kerajaan dalam mencapai sasaran mengurangkan kadar defisit daripada 3.2 peratus tahun lalu kepada tiga peratus tahun ini.

Kerancakan ekonomi di kalangan golongan pertengahan akan turut merancakkan sektor-sektor perindustrian dan perkhidmatan lain seterusnya menarik keyakinan pelabur asing untuk menanam modal di negara ini.

Ia kemudiannya akan menyumbang semula kepada hasil pendapatan negara menerusi pembayaran cukai perniagaan dan cukai-cukai lainnya, sekali gus memberi kekuatan kepada negara untuk menyerap apa jua implikasi ekonomi yang berlaku.

Justeru, adalah sesuatu yang diharapkan oleh kumpulan pertengahan supaya Belanjawan 2009 yang bakal dibentangkan nanti memberikan tumpuan secara khusus kepada mereka untuk kekal menikmati kehidupan berkualiti di sebalik tekanan ekonomi semasa.

Jika diteliti, banyak ruang yang boleh dipraktikkan kerajaan dalam usaha mengurangkan beban kos sara hidup golongan pertengahan dalam rencana Belanjawan 2009 akan datang.

Antaranya menerusi kadar pelepasan cukai-cukai tertentu yang difikirkan munasabah, sementelah kumpulan berpendapatan sederhana terikat dengan beberapa jenis cukai dengan sebahagian besar daripada mereka pula tidak pernah gagal melunaskan tanggungjawab tersebut.

Mengambil contoh cukai pendapatan misalnya, adalah diharapkan gesaan beberapa pihak sebelum ini termasuk Kelab Penyokong Barisan Nasional (BNBBC) supaya kadar pelepasannya ditingkatkan menjadi kenyataan dalam Belanjawan 2009.

Jika kerajaan pada Belanjawan 2002 pernah mengurangkan cukai pendapatan sebanyak satu hingga dua peratus ke atas kira-kira 91,000 orang, langkah se- rupa juga seharusnya boleh diambil melihat kepada peningkatan kos sara hidup rakyat ketika ini.

Malah, bukanlah sesuatu yang keterlaluan jika pelepasan cukai pendapatan itu ditingkatkan sehingga 50 peratus, seperti yang dicadangkan oleh pensyarah Ekonomi Universiti Utara Malaysia (UUM), Haim Hilman Abdullah, dalam memberi ruang kepada rakyat mengimbangi kesan berantai ekoran kenaikan harga minyak yang turut melonjakkan kos di sektor-sektor lain.

Apatah lagi bagi mereka yang sudah berkeluarga, pelepasan cukai dengan kadar sebegitu sangat membantu dalam mengurus kewangan dengan lebih baik, sesuai dengan tanggungan yang lebih besar. Jumlah pelepasan cukai pendapatan sebanyak 50 peratus itu juga mengambil kira sumbangannya kepada pendapatan ekonomi negara secara keseluruhannya iaitu sebanyak RM10 bilion berbanding keseluruhan hasil negara sebanyak RM147 bilion tahun lalu.

Di samping itu, Haim Hilman menambah, kerajaan juga perlu meneliti keperluan pelepasan cukai perubatan kepada golongan berpendapatan sederhana yang perlu menanggung kos rawatan penyakit kritikal ibu bapa.

MenyaraAnak-anak yang berada dalam kumpulan berpendapatan sederhana perlu diberi pelepasan cukai khas untuk menyara ibu bapa bagi membolehkan mereka mendapatkan kemudahan rawatan terbaik atau pembantu khas untuk menjaga ibu bapa yang sakit.

Pelepasan cukai itu selain memberi peluang kepada golongan berpendapatan sederhana mendapatkan rawatan kesihatan terbaik untuk ibu bapa mereka, juga berperanan menyuburkan ikatan kekeluargaan sekali gus mengelakkan amalan menghantar ibu bapa ke rumah penjagaan orang tua menjadi budaya di kalangan masyarakat kita.

Dalam bidang pendidikan pula, Belanjawan 2009 boleh meringankan beban rakyat kebanyakan menerusi penyusunan semula bentuk bantuan yang disediakan sebelum ini bagi memastikan insentifnya dinikmati oleh kumpulan yang selayaknya, iaitu golongan miskin dan pertengahan.

Mengambil contoh pemansuhan yuran pendidikan seperti yang diumumkan dalam Belanjawan 2008 misalnya, ramai ibu bapa yang sebenarnya keliru apabila yuran yang dimaksudkan hanyalah di peringkat kementerian dan bukannya di peringkat sekolah.

Justeru, Belanjawan 2009 sebaik- baiknya hadir dengan mekanisme yang lebih konsisten iaitu pemansuhan yuran pendidikan secara menyeluruh dan ibu bapa di setiap negeri tidak perlu membayar yuran yang berbeza-beza.

"Yuran yang berbeza-beza di peringkat sekolah itu perlu dihapuskan bagi membolehkan ibu bapa menguruskan keperluan lain persekolahan anak-anak mereka seperti tambang bas sekolah yang semakin meningkat atau pembelian buku rujukan dan sebagainya," ujar beliau.

Sesuai dengan peningkatan harga minyak mentah yang menjerut golongan berpendapatan sederhana yang rata-ratanya mempunyai kenderaan sendiri, Belanjawan 2009 juga seharusnya tampil dengan perancangan pembangunan pengangkutan awam yang lebih efisien.

Mengimbau belanjawan tahun lalu yang memperuntukan kira-kira RM12 bilion untuk penambahbaikan sektor pengangkutan awam, bukanlah sesuatu yang menghairankan apabila rakyat kebanyakan mempersoalkan pembaharuan yang telah dilakukan kepada sektor tersebut.

Ini kerana sehingga ke hari ini, sektor pengangkutan awam negara berada pa- da tahap yang tidak mampu menepati indeks kepuasan pengguna dan gagal dijadikan alternatif kepada peningkatan harga minyak biarpun kenaikan kali ini lebih tinggi berbanding sebelumnya.

"Sektor pengangkutan awam secara terancang dan sistematik memerlukan perhatian serius dalam Belanjawan 2009 bukan hanya untuk pembangunan di bandar-bandar besar, tetapi yang menghubungkan antara bandar dan luar bandar sekali gus memastikan manfaatnya kepada rakyat keseluruhan," ujar Haim Hilman.

Paling utama ujar beliau, Belanjawan 2009 juga seharusnya mampu menarik penglibatan sektor korporat terutamanya perbankan untuk bersama-sama kerajaan meringankan beban golongan berpendapatan sederhana yang merupakan pelanggan utama kepada sekian banyak perkhidmatan yang disediakan.

Dalam konteks tanggungjawab terhadap sosial, sektor perbankan menerusi insentif tertentu daripada kerajaan perlu lebih fleksibel dalam perjanjian pemberian pinjaman kewangan terutamanya dalam mengenakan faedah atau tempoh bayaran semula.

Mengambil contoh ketika berlakunya inflasi seperti ketika ini, bank seharusnya bersedia untuk memanjangkan tempoh bayaran balik pinjaman sesuai dengan kemampuan pelanggan dan kembali semula kepada perjanjian asal sebaik keadaan ekonomi pulih.

"Terma-terma perjanjian yang menguntungkan kedua-dua pihak seperti ini perlu diperhalusi bagi mengelak peminjam semakin tertekan dengan beban inflasi dan kos sara hidup yang semakin tinggi," katanya.